Este libro, "A Praia ..." es la continuación del anterior, protagonizado por los mismos personajes. A pesar de haberme leído el anterior hace bastante todavía recuerdo todas las cuestiones abiertas que dejaba y espero que este libro las cierre y me expliquen por qué. Si lo leyerais entenderíais que significa ese "por qué".
Os dejo información sobre el libro:
A praia dos afogados
Para a adaptación cinematográfica véxase: A praia dos afogados (filme).
| A praia dos afogados | |
|---|---|
Na praia da Madorra (Panxón) foi descuberto o cadáver de Xusto Castelo
| |
| Autor/a | Domingo Villar |
| Cuberta | Raniero Fernández |
| Orixe | Galiza |
| Lingua | galego |
| Colección | colección literaria n.º 273 |
| Xénero(s) | Novela negra |
| Editorial | editorial Galaxia |
| Data de pub. | abril 2009 |
| Formato | rústica |
| Páxinas | 504 |
| ISBN | ISBN 978-84-9865-180-5 |
| Precedido por | Ollos de auga |
| Seguido por | Cruces de pedra |
A praia dos afogados é unha novela negra escrita por Domingo Villar, publicada por Editorial Galaxia en 2009. Está protagonizada polo inspector de policía Leo Caldas e é o segundo libro da serie, despois do seu debut con Ollos de auga.
Índice
[agochar]Estrutura[editar | editar a fonte]
O libro está dividido en 85 capítulos. Os títulos destes capítulos están formados por unha única palabra, da que se da a definición de dicionario ao comezo de cada un deles.
Argumento[editar | editar a fonte]
O inspector de policía vigués Leo Caldas recibe unha chamada onde o avisan da aparición na praia de Madorra, en Panxón, dun cadáver, aparentemente afogado. Crese que é un suicidio, e o inspector non lle dá moita importancia, ata que na autopsia se comproba que o xeito en que ten colocada a brida que lle ata as mans apunta a un asasinato.
Pouco a pouco vaise descubrindo que a súa morte está relacionada co naufraxio do pesqueiro Xurelo, acontecido 12 anos atrás. O barco tripulábano o falecido, Xusto Castelo, O Rubio, xunto con outros dous mariñeiros e mailo patrón. O barco foi a pique preto da illa de Sálvora, unha noite de temporal, e de xeito un pouco estraño. No naufraxio falecera o capitán, mentres que os tres mariñeiros sobreviventes, dos cales dous viven aínda en Panxón, non manteñen relación entre si e gardan un fondo silencio sobre o sucedido.
Ao longo do libro vanse atopando outras pistas que confirman que non foi un suicidio: a chalupa do falecido aparece ao outro lado de Monteferro, lonxe do cadáver; o morto ten un golpe na caluga posiblemente feito á mantenta; e mesmo gravacións dunha cámara de seguridade. Malia á reticencia dos mariñeiros locais para falar do acontecido, Leo Caldas tira dun fío que o leva á desaparición dunha muller en Aguiño a mesma noite do afundimento.
Paralelamente, Leo Caldas segue co seu programa de radio Patrulla nas ondas; tamén ten un papel importante, mesmo na resolución da trama, o seu pai, que está a coidar do seu irmán Alberte, gravemente enfermo no Hospital Xeral de Vigo.
Curiosidades[editar | editar a fonte]
Aparece nomeado varias veces o poeta Carlos Oroza, cliente habitual da mesma taberna á que acode Leo Caldas.
Adaptacións[editar | editar a fonte]
O libro publicouse simultaneamente en galego e en castelán, en abril de 2009. A casa da edición galega foi Galaxia e a da castelá Siruela. En 2010 publicouse a edición en alemán co título de Strand der Ertrunkenen, traducida por Carsten Regling[1] e a italiana, co título de La spiaggia degli affogati, traducida por S. Cattaneo[2]. En 2011 editouse a tradución ao inglés, co título de Death on a Galician Shore[3]; ao francés, co título de La plage des noyés, traducida por Dominique Lepreux[4]; ao polaco traducida por Marta Kitowska co título de Plaża topielców[5] e ao neerlandés, traducida por Johan Rijskamp co título de Het strand van de verdronkenen[6].
Fuente: https://gl.wikipedia.org/wiki/A_praia_dos_afogados
No hay comentarios:
Publicar un comentario